H ηρωίνη είναι ένα ιδιαίτερα εθιστικό, παράνομο ναρκωτικό. Γίνεται χρήση του από εκατομμύρια εθισμένων ατόμων σε όλο τον κόσμο τα οποία είναι ανίκανα να ξεπεράσουν την καταστροφική επιθυμία τους να συνεχίσουν να παίρνουν αυτό το ναρκωτικό κάθε μέρα της ζωής τους και γνωρίζοντας ότι, εάν σταματήσουν, θα αντιμετωπίσουν τον τρόμο που φέρνουν τα στερητικά συμπτώματα.

Η ηρωίνη (όπως το όπιο και η μορφίνη), παρασκευάζεται από τον πυκνόρρευστο χυμό του φυτού της παπαρούνας. Το όπιο έχει γαλακτώδη μορφή, σαν χυμός, και εξάγεται αρχικά από τον κάλυκα της παπαρούνας. Από την επεξεργασία του οπίου παράγεται η μορφίνη, η οποία επεξεργάζεται και πάλι και παράγονται οι διάφορες μορφές ηρωίνης.

Συνήθως, η ηρωίνη λαμβάνεται ενέσιμα, δημιουργώντας περαιτέρω κινδύνους για το χρήστη, ο οποίος αντιμετωπίζει τον κίνδυνο του AIDS ή άλλης μόλυνσης επιπλέον της οδύνης του εθισμού.

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΗΡΩΙΝΗΣ

H ηρωίνη παρασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1898 από τη φαρμακευτική εταιρεία Μπάγιερ, στη Γερμανία, και την πουλούσαν ως θεραπεία για τη φυματίωση και επίσης ως φαρμακευτική θεραπεία για τον εθισμό στη μορφίνη.

ΕΝΑΣ ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Στη δεκαετία του 1850, ο εθισμός στο όπιο αποτελούσε σοβαρό πρόβλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η «λύση» σε αυτό ήταν να δίνεται στους χρήστες οπίου ένα λιγότερο ισχυρό και υποθετικά «μη-εθιστικό» υποκατάστατο – η μορφίνη. Ο εθισμός στη μορφίνη σύντομα έγινε μεγαλύτερο πρόβλημα από τον εθισμό στο όπιο.

Όπως και με το όπιο, το πρόβλημα της μορφίνης λύθηκε με ένα άλλο «μη-εθιστικό» υποκατάστατο – την ηρωίνη, η οποία αποδεδειγμένα κατέληξε να είναι ακόμη περισσότερο εθιστική από τη μορφίνη. Μαζί με το πρόβλημα της ηρωίνης ήρθε ακόμη ένα «μη εθιστικό» υποκατάστατο – αυτό που είναι τώρα γνωστό ως μεθαδόνη. Το νέο ναρκωτικό παρασκευάστηκε το 1937 από Γερμανούς επιστήμονες που έψαχναν για ένα χειρουργικό παυσίπονο. Το 1947, εξάχθηκε στις ΗΠΑ με το εμπορικό όνομα «Ντολοφίν». Μετονομάστηκε σε μεθαδόνη και σύντομα χρησιμοποιήθηκε ευρέως ως θεραπεία για τον εθισμό στην ηρωίνη. Δυστυχώς, έχει αποδειχθεί ότι είναι ακόμη πιο εθιστική από την ηρωίνη.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990, η θνησιμότητα των εθισμένων ατόμων στην ηρωίνη ήταν είκοσι φορές μεγαλύτερη από τη θνησιμότητα του υπόλοιπου πληθυσμού.