ΟΆλμπερτ Χόφμαν, ένας χημικός που εργάζοταν για τη Φαρμακοβιομηχανία Σαντόζ, συνέθεσε 1 το LSD για πρώτη φορά το 1938 στη Βασιλεία της Ελβετίας, καθώς αναζητούσε ένα διεγερτικό του αίματος. Όμως οι παραισθησιογόνες παρενέργειές του ήταν άγνωστες μέχρι το 1943 όταν ο Χόφμαν κατανάλωσε κατά λάθος λίγο LSD. Αργότερα ανακαλύφθηκε ότι η χορήγηση από το στόμα μιας μικρής δόσης 25 μικρογραμμαρίων(ίσης με το βάρος μερικών κόκκων αλατιού)μπορεί να δημιουργεί έντονες παραισθήσεις.

Ο ψυχολόγος του Χάρβαρντ, Τίμοθι Λίρι, ο οποίος προώθησε το LSD και άλλα ψυχοτρόπα ναρκωτικά, συνελήφθη και φυλακίστηκε για εγκλήματα σχετιζόμενα με ναρκωτικά.
Photo credit: DEA/Timothy Leary arrest

Λόγω της ομοιότητάς του με ένα χημικό συστατικό που βρίσκεται στον εγκέφαλο και της ομοιότητάς των παρενεργειών του με ορισμένα συμπτώματα της ψύχωσης, το LSD χρησιμοποιήθηκε από τους ψυχίατρους στις δεκαετίες του 1940, του 1950 και του 1960. Ενώ οι ερευνητές απέτυχαν να ανακαλύψουν κάποια ιατρική χρήση του ναρκωτικού, τα δωρεάν δείγματα που δόθηκαν από τη Φαρμακοβιομηχανία Σαντόζ για πειράματα διανεμήθηκαν ευρέως, οδηγώντας έτσι στην ευρεία χρήση αυτής της ουσίας.

Το LSD διαδόθηκε τη δεκαετία του 1960 από άτομα όπως ο ψυχολόγος Τίμοθι Λίρι, ο οποίος ενθάρρυνε τους Αμερικανούς φοιτητές «να πάρουν ναρκωτικά, να αποκτήσουν επίγνωση του κόσμου γύρω τους και να απορρίψουν την κοινωνική κατάσταση». Αυτό προκάλεσε τη δημιουργία μιας ολόκληρης αντι-κουλτούρας χρήσης ναρκωτικών και διέδωσε τα ναρκωτικά από την Αμερική μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο και την υπόλοιπη Ευρώπη. Ακόμη και σήμερα, η χρήση του LSD στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι σημαντικά μεγαλύτερη από άλλα μέρη του κόσμου.

Τα προγράμματα της ψυχιατρικής για τη πλύση εγκεφάλου τα οποία εστιάστηκαν στο LSD και άλλα παραισθησιογόνα, δημιούργησαν μια γενιά εθισμένη στις παραισθήσεις.

Ενώ η αντι-κουλτούρα της δεκαετίας του 1960 χρησιμοποιούσε το ναρκωτικό για να ξεφεύγει από τα κοινωνικά προβλήματα, ο κόσμος της κατασκοπίας στη δύση καθώς και ο στρατός είδαν το ναρκωτικό σαν ένα ισχυρό χημικό όπλο. Το 1951, αυτές οι οργανώσεις άρχισαν μια σειρά πειραμάτων. Οι Αμερικανοί ερευνητές προειδοποίησαν ότι το LSD «είναι ικανό να καταστήσει ολόκληρες ομάδες ανθρώπων, περιλαμβανομένων των στρατιωτικών δυνάμεων, αδιάφορες προς το περιβάλλον τους και τις καταστάσεις, παρεμβαίνοντας στην αποτύπωση και την κρίση, δημιουργώντας ακόμη και φόβο, ανεξέλεγκτη σύγχυση και τρόμο».

Πειράματα πάνω στην πιθανή χρήση του LSD προκειμένου να μεταβληθούν οι προσωπικότητες των κατασκόπων και για τον έλεγχο ολόκληρων πληθυσμών συνεχίστηκαν μέχρις ότου απαγορεύτηκε επίσημα το ναρκωτικό στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1967.

Η χρήση του LSD μειώθηκε τη δεκαετία του 1980, αλλά αυξήθηκε πάλι τη δεκαετία του 1990. Από το 1998 και για μερικά χρόνια το LSD άρχισε να χρησιμοποιείται πιο πολύ από τους έφηβους και τη νεολαία στα κλαμπ και σε ολονύχτια πάρτυ. Η χρήση του μειώθηκε σημαντικά γύρω στο 2000.

«Τις μέρες μετά τη χρήση του LSD, ήμουν γεμάτη με ανησυχία και ακραία κατάθλιψη. Μετά το πρώτο μου «ταξίδι» με το LSD, το έπαιρνα συχνά και κάποιες φορές μέχρι τέσσερις ή πέντε φορές την εβδομάδα για μια μακρά περίοδο. Κάθε φορά που έπαιρνα το ναρκωτικό, απομακρυνόμουν, διανοητικά, όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν να μη μπορώ να νιώθω φυσιολογική μέσα στο ίδιο μου το σώμα». – Άντρια