Η εισπνοή αναθυμιάσεων από χημικές ουσίες όπως το θυμίαμα, τα λάδια, οι ρητίνες, τα μπαχαρικά και τα αρώματα, προκειμένου να μεταβάλλουν τη συνείδηση, ή ως μέρος θρησκευτικών τελετών, συναντάται από τους αρχαίους χρόνους στην Αίγυπτο, στη Βαβυλωνία (σημερινό Ιράκ), στην Ινδία και στην Κίνα.
Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, η εισπνοή ατμών αερίου με σκοπό την μεταβολή της συνείδησης εφαρμοζόταν από ιέρειες στο Μαντείο των Δελφών1 στην αρχαία Ελλάδα.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, το νιτρώδες οξείδιο, ο αιθέρας και το χλωροφόρμιο ήταν τα αναισθητικά που χρησιμοποιούνταν ως μεθυστικές ουσίες.
Το νιτρώδες οξείδιο θεωρούταν ως ένα φθηνό υποκατάστατο του αλκοόλ και έγινε ευρέως γνωστό από τον Βρετανό επιστήμονα Σερ Χάμφρυ Ντέιβι. Διοργάνωνε πάρτι με νιτρώδες οξείδιο και επινόησε τη λέξη «αέριο γέλιου» το 1799. Αφού παρατήρησε τα αναισθητικά αποτελέσματά του, ο Ντέιβι πρότεινε τη χρήση του αερίου κατά τη διάρκεια εγχειρήσεων, κάτι που δοκιμάστηκε, όμως, μισό αιώνα αργότερα.
Η χρήση των αναισθητικών ως μέσο ψυχαγωγίας συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Ο αιθέρας χρησιμοποιήθηκε ως ψυχαγωγικό ναρκωτικό κατά τη διάρκεια της δεκαετίας της Ποτοαπαγόρευσης, το 1920, όταν το αλκοόλ κηρύχθηκε παράνομο στις ΗΠΑ.
Στη δεκαετία του 1940, η χρήση των διαλυτικών, ιδιαίτερα της βενζίνης, για λόγους ψυχαγωγίας, έγινε δημοφιλής.
Η χρήση εισπνεόμενων ουσιών στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και αυτή τη στιγμή είναι ευρέως διαδεδομένη μεταξύ των εφήβων.
Μέχρι τη δεκαετία του 1960, η πρακτική εισπνοής («σνιφάρισμα») των διαλυτικών είχε επεκταθεί και σε μια μεγάλη ποικιλία προϊόντων, όπως η βαφή και τα διαλυτικά βαφής, το ασετόν, το βερνίκι παπουτσιών, το υγρό για αναπτήρες, η μπογιά σε σπρέι και άλλα.
Τα τελευταία χρόνια, η εισπνοή κόλλας και βενζίνης έχει εξελιχθεί σε μεγάλο πρόβλημα μεταξύ των αστέγων παιδιών στη Νότια Ασία, στο Μεξικό, στην Ανατολική Ευρώπη, στην Κένυα και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Τα παιδιά που ζουν στους δρόμους χρησιμοποιούν αυτές τις εισπνεόμενες ουσίες προκειμένου να κατασιγάσουν τον πόνο από την πείνα, το κρύο και την απελπισία.
Η εισπνοή αερίων και σπρέι βαψίματος είναι επίσης συνηθισμένη σε απομακρυσμένες περιοχές στον Καναδά, στη Βόρεια και Νότια Αμερική, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία και σε κάποια Νησιά του Ειρηνικού.
