ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ: ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η συνθετική μαριχουάνα, που πωλείται και με την ονομασία «Σπάις», εμφανίστηκε στην Ευρώπη για πρώτη φορά το 2004 και στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2008. Ωστόσο, τα χημικά που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή της συνθετικής μαριχουάνας δημιουργήθηκαν για πειραματικούς σκοπούς πριν από δεκαετίες. Αυτά περιλαμβάνουν:

• Το CP 47,497, που πήρε το όνομά του από τον Charles Pfizer της φαρμακοβιομηχανίας Pfizer, και αναπτύχθηκε κατά τη δεκαετία του 1980 για λόγους επιστημονικής έρευνας.
• Το HU-210, που πήρε το όνομά του από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, όπου αναπτύχθηκε για πρώτη φορά το 1988. Είναι από 100 ως 800 φορές πιο ισχυρό από το φυσικό THC (το ψυχοτρόπο συστατικό της μαριχουάνας)⁵.
• Το JWH-018 και άλλα ναρκωτικά της σειράς JWH, που πήραν το όνομά τους από τον καθηγητή John W. Huffman του Πανεπιστημίου Κλέμσον στη Νότια Καρολίνα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1995.

Το 2010 η Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών στις ΗΠΑ χρησιμοποίησε δυνάμεις εκτάκτου ανάγκης για την καταστολή αυτών των χημικών, και το 2012 ψηφίστηκε ένας νόμος που απαγόρευε τις ουσίες που περιέχονται στη συνθετική μαριχουάνα.

Οι χημικοί που ασχολούνται με τις παράνομες αυτές ουσίες ανέπτυξαν στη συνέχεια καινούργια πειραματικά ναρκωτικά, το UR-144 και το XLR11, τα οποία έχουν παρόμοια αποτελέσματα με τη μαριχουάνα, με σκοπό να αντικαταστήσουν εκείνα που είχαν απαγορευτεί. Το 2013 το UR-144 και το XLR11 κηρύχθηκαν παράνομα, αλλά μέχρι τότε είχε εμφανιστεί μια νέα γενιά συνθετικής μαριχουάνας. Το θέμα δεν είναι αν αυτά τα ναρκωτικά είναι παράνομα. Οι μελέτες δείχνουν ότι είναι τοξικά και επικίνδυνα.

Υπάρχουν περισσότερες από εκατό διαφορετικές ποικιλίες συνθετικής «μαριχουάνας» που έχουν δημιουργηθεί μέχρι σήμερα. Εφόσον τα χημικά συστατικά αλλάζουν συνεχώς, οι αγοραστές δεν ξέρουν ποτέ τι επιπτώσεις θα έχουν τα ναρκωτικά στο σώμα τους.⁶