3.6 Διαβάστε το βιβλιαράκι

Διαβάστε: Βραχυπρόθεσμες και Μακροπρόθεσμες Επιπτώσεις

ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

  • Προβλήματα με τη βραχυπρόθεσμη μνήμη
  • Έντονο άγχος, συμπεριλαμβανομένου του φόβου ότι σε παρακολουθούν ή σε ακολουθούν (παράνοια)
  • Πολύ παράξενη συμπεριφορά· το άτομο βλέπει, ακούει ή μυρίζει πράγματα που δεν υπάρχουν και δεν μπορεί να διακρίνει τι είναι φανταστικό και τι πραγματικό (ψύχωση)
  • Πανικός
  • Παραισθήσεις
  • Απώλεια της αίσθησης της προσωπικής ταυτότητας
  • Αυξημένος χρόνος αντίδρασης
  • Ταχυπαλμίες (και κίνδυνος καρδιακής προσβολής)
  • Αυξημένος κίνδυνος εγκεφαλικού
  • Προβλήματα συντονισμού (τα οποία προκαλούν εξασθένιση όσον αφορά την ασφαλή οδήγηση ή το να συμμετέχει κανείς σε αθλήματα)
  • Σεξουαλικά προβλήματα (για τους άνδρες)
  • Είναι μέχρι επτά φορές πιο πιθανό να προσβληθεί από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα
    μια γυναίκα που κάνει χρήση μαριχουάνας απ’ όσο μια γυναίκα που δεν κάνει χρήση μαριχουάνας 22, 32 & 33

ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

  • Πτώση του δείκτη νοημοσύνης (μέχρι 8 βαθμούς, αν η παρατεταμένη χρήση ξεκίνησε στην εφηβική ηλικία)
  • Κακή σχολική επίδοση και μεγαλύτερες πιθανότητες να εγκαταλείψει κανείς το σχολείο
  • Εξασθενημένη σκέψη και ικανότητα μάθησης και εκτέλεσης πολύπλοκων εργασιών
  • Μικρότερη απόλαυση της ζωής
  • Εθισμός (περίπου το 9% των ενηλίκων και το 17% των ανθρώπων που άρχισαν να καπνίζουν ως έφηβοι είναι εθισμένοι)
  • Πιθανό ξεκίνημα της χρήσης οπιούχων
  • Προβλήματα στις σχέσεις, βία απέναντι στον ερωτικό σύντροφο
  • Αντικοινωνική συμπεριφορά, στην οποία συμπεριλαμβάνεται το να κλέβει κανείς χρήματα ή να λέει ψέματα
  • Οικονομικές δυσκολίες
  • Αυξημένη εξάρτηση από την κοινωνική πρόνοια
  • Περισσότερες πιθανότητες να παραμείνει κανείς άνεργος ή να μη βρίσκει καλές δουλειές.33

«Άρχισα τη χρήση απαντώντας σε μια πρόκληση από τον καλύτερό μου φίλο που μου είπε ότι είμαι πολύ “κότα”, αφού δεν τολμούσα να καπνίσω τσιγαριλίκι και να πιω ένα λίτρο μπύρα. Τότε ήμουν 14 ετών. Μετά από επτά χρόνια χρήσης μαριχουάνας και ποτού βρέθηκα στο τελευταίο σκαλί του εθισμού. Δεν έκανα πια χρήση για να νιώσω ευφορία, αλλά για να νιώσω, έστω και λίγο, φυσιολογικός.

»Μετά άρχισα να νιώθω αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό μου και τις ικανότητές μου. Μισούσα την παράνοια που είχα (καχυποψία, έλλειψη εμπιστοσύνης ή φόβο για τους άλλους ανθρώπους). Δεν άντεχα να κοιτάζω συνεχώς καχύποπτα πίσω απ’ τον ώμο μου. Πραγματικά μισούσα το να μην έχω εμπιστοσύνη στους φίλους μου. Έγινα τόσο παρανοϊκός που απωθούσα τους πάντες από κοντά μου με μεγάλη επιτυχία και βρέθηκα στη φριχτή θέση στην οποία κανείς δε θέλει να βρεθεί – ήμουν μόνος. Ξυπνούσα το πρωί, ξεκινούσα τη χρήση και συνέχιζα έτσι όλη την ημέρα». – Paul