Αυτά τα φάρμακα/ναρκωτικά που κάποιες φορές ονομάζονται «ντάουνερς», υπάρχουν σε ταμπλέτες διαφόρων χρωμάτων και κάψουλες ή διατίθενται σε υγρή μορφή. Κάποια φάρμακα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία όπως το Ζιπρέξα, το Σεροκέλ και το Χαλντόλ, είναι γνωστά ως «μείζονα ηρεμιστικά» ή «αντιψυχωτικά», καθώς υποτίθεται ότι μειώνουν τα συμπτώματα της ψυχικής ασθένειας. Τα κατευναστικά όπως το Ζάναξ, Κλονοπίν, Χαλσιόν και Λίμπριουμ συχνά αναφέρονται ως «μπένζος» (συντόμευση για τις βενζοδιαζεπίνες1). Άλλα ηρεμιστικά όπως το Αμιτάλ, το Νουμπουτάλ και το Σεκονάλ, κατατάσσονται στην κατηγορία των βαρβιτουρικών τα οποία χρησιμοποιούνται ως ηρεμιστικά και υπνωτικά χάπια.Κάποιες γνωστές εμπορικές ονομασίες και ονόματα στην αργκό, μπορούν βρεθούνεδώ.

ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ: ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

• Αργή λειτουργία του εγκεφάλου
• Αργοί παλμοί και αναπνοή
• Μειωμένη πίεση του αίματος
• Φτωχή δυνατότητα συγκέντρωσης
• Σύγχυση
• Υπερκόπωση2
• Ζαλάδες
• Μπερδεμένη ομιλία
• Πυρετός
• Αργή κίνηση
• Ενοχλήσεις στην όραση
• Διασταλμένες κόρες ματιών
• Αποπροσανατολισμός, έλλειψη συντονισμού
• Κατάθλιψη
• Δυσκολία ή ανικανότητα ενούρησης
• Εξάρτηση

Οι υψηλότερες δόσεις μπορεί να προκαλέσουν διαταραχή της μνήμης, της κρίσης και του συντονισμού, ευερεθιστότητα, παράνοια,3 και σκέψεις αυτοκτονίας. Κάποιοι άνθρωποι βιώνουν τα αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα, όπως αναστάτωση ή επιθετικότητα.

Η χρήση των ηρεμιστικών (φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για να ηρεμήσουν ή να κατευνάσουν) και των καταπραϋντικών μαζί με άλλες ουσίες, ιδιαίτερα με αλκοόλ, μπορεί να μειώσουν το ρυθμό αναπνοής και τον καρδιακό παλμό και να οδηγήσουν ακόμη και στο θάνατο.

(Photo credit: Stockxpert)

ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ: ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα ανοχή σε πολλά ηρεμιστικά και έτσι να χρειάζεται μεγαλύτερη δόση για να επιτυγχάνεται το ίδιο αποτέλεσμα. Ο χρήστης, στην προσπάθειά του να πετύχει το ίδιο φτιάξιμο, μπορεί να αυξήσει τη δόση σε ένα επίπεδο όπου καταλήγει σε κώμα ή θάνατο από υπερβολική δόση.

Η μακροχρόνια χρήση των ηρεμιστικών μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη, χρόνια κόπωση, δυσκολίες στην αναπνοή, σεξουαλικά προβλήματα και δυσκολίες στον ύπνο. Όσο μεγαλώνει η εξάρτηση από το φάρμακο/ναρκωτικό, τόσο περισσότερο μεγαλώνει και η έντονη επιθυμία, η νευρικότητα ή ο πανικός εκ μέρους του χρήστη στην περίπτωση που δεν μπορεί να πάρει περισσότερο.

Τα συμπτώματα στέρησης περιλαμβάνουν αϋπνίες, αδυναμία και ναυτία. Για τους χρήστες που παίρνουν το φάρμακο/ναρκωτικό συνέχεια και σε μεγάλες δόσεις, μπορεί να παρατηρηθεί αναστάτωση, υψηλή θερμοκρασία σώματος, παραλήρημα, παραισθήσεις και μυϊκοί σπασμοί. Αντίθετα από τα συμπτώματα στέρησης από τα ναρκωτικά, τα συμπτώματα στέρησης των κατασταλτικών μπορεί να είναι θανατηφόρα.

Αυτά τα φάρμακα/ναρκωτικά μπορεί επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο του υψηλού σακχάρου στο αίμα, του διαβήτη, και της αύξησης βάρους (έχουν αναφερθεί περιστατικά αύξησης βάρους έως και 50 κιλών).

Σε μια μελέτη που πραγματοποίησε η εφημερίδα USA Today,και η οποία βασίστηκε σε δεδομένα του Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων, για μια περίοδο τεσσάρων ετών, τα αντιψυχωτικά (ένας τύπος ηρεμιστικού) αποτελούσαν τον πρώτο ύποπτο για θανάτους που προκλήθηκαν από προβλήματα στην καρδιά, ασφυξία, ηπατική ανεπάρκεια και αυτοκτονία.

«Δύο φορές πήρα υπερβολική δόση συνταγογραφούμενου φαρμάκου (του Ζιπρέξα) και είχα μια στενή φίλη που πέθανε από το ίδιο φάρμακο…Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να γνωρίζεις ότι ο φίλος σου ειναι νεκρός γιατί του έδωσες χάπια για τα οποια εσύ ήξερες σχετικά λίγα πράγματα». -Λίντα