ΕΙΣΠΝΕΟΜΕΝΑ

«Έπιασα τον εαυτό μου να μιλάει σε αυτούς που ονόμαζα “αέρια φιλαράκια” (στις παραισθήσεις). Μια μέρα σνιφάριζα και νόμισα ότι ο φίλος μου πέθανε γιατί είχα την παραίσθηση ότι έρχεται προς το μέρος μου. Ανακάλυψα ότι σνιφάριζα όχι μόνο για τις οπτικές ψευδαισθήσεις που έβλεπα αλλά και για την παρέα αυτών των φανταστικών “φίλων” που έρχονταν σε μένα όταν άρχιζα να σνιφάρω. Αγωνίζομαι ενάντια σ’ αυτό τον εθισμό επί επτά περίπου μήνες, μέχρι αυτή τη στιγμή».–Έρικ

«Επί τρεις μέρες ένας φίλος μού έδινε κόλλα δωρεάν. Την τέταρτη μέρα μου ζήτησε χρήματα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα εθιστεί και έπρεπε να του δώσω χρήματα για να πάρω ένα σωληνάριο κόλλας. Και χρειαζόμουν πολλά σωληνάρια κόλλας την ημέρα».–Μάρτι

«Για 14,5 χρόνια προχωρούσα σταδιακά από το σνιφάρισμα κόλλας, στο σνιφάρισμα βενζίνης, στα μαγικά μανιτάρια...Μετά, άρχισα την κάνναβη. Ξόδευα τα χρήματά μου για να αγοράσω όσο περισσότερη κάνναβη μπορούσα. Στη συνέχεια είχα μεγαλώσει αρκετά πια για να πηγαίνω σε κλαμπ και άρχισα να παίρνω αμφεταμίνες και Έκσταση.

»Ξεκίνησα να βγαίνω έξω με άτομα που έπαιρναν ηρωίνη και σύντομα άρχισα να κάνω όλο και περισσότερο χρήση μέχρι που εθίστηκα σε αυτή. Τότε δεν είχα ιδέα τι ζημιά θα μου προκαλούσε αργότερα. Ότι θα μπαινόβγαινα στη φυλακή, ότι θα λήστευα σπίτια, ότι θα λήστευα την ίδια μου την οικογένεια. Όλος αυτός ο πόνος και η οδύνη που προκάλεσα ήταν μεγαλύτερα από τα υλικά πράγματα που τους έκλεψα». –Τζέιμι

«Ο Τζέισον ήταν στο σπίτι ενός φίλου του και σνιφάριζαν κόλλα ή υγρό αναπτήρα ή και τα δύο. Γυρνώντας από το σχολείο ο Τζέισον άρχισε να χάνει την αισθήσεις του. Τελικά, έπεσε κάτω και δεν σηκώθηκε ποτέ πια. Μέχρι να τον πάμε στο νοσοκομείο ήταν πλέον πολύ αργά».–Κάθι, μητέρα

«Αύριο είναι η έκτη επέτειος από το θάνατο του γιου μας Τζάστιν. Ήταν δεκάξι ετών. Πέθανε από υπερβολική δόση εισπνοής αποσμητικού χώρου. Ο παράλογος θάνατός του συγκλόνισε όλους όσους τον γνώριζαν. Ο Τζάστιν ήταν πολύ καλός μαθητής, αγαπούσε τη ζωή και το έδειχνε με ενθουσιασμό. (Ήταν πηγή έμπνευσης για πολλούς.) Πάντα θα με κυνηγά ένα ερωτηματικό για το αν θα ήταν μαζί μας σήμερα, αν ήξερε τον κίνδυνο που διέτρεχε». –Τζάκι, μητέρα