ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ

«Άρχισα απαντώντας σε ένα αστείο και μια πρόκληση από τον καλύτερό μου φίλο που μου είπε ότι είμαι “κότα” αφού δεν τολμούσα να καπνίσω τσιγαριλίκι και να πιω ένα λίτρο μπύρα. Τότε ήμουν 14 ετών. Μετά από επτά χρόνια χρήσης μαριχουάνας και ποτού βρέθηκα στο τελευταίο σκαλί του εθισμού. Δεν έκανα πια χρήση για να νιώσω ευφορία αλλά για να νιώσω έστω και για λίγο φυσιολογικός. Μετά άρχισα να νιώθω αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό μου και τις ικανότητές μου. Μισούσα την παράνοια. Σιχαινόμουν να κοιτάζω συνεχώς καχύποπτα πάνω από τον ώμο μου. Πραγματικά μισούσα το να μην έχω εμπιστοσύνη στους φίλους μου.

»Έγινα τόσο παρανοϊκός που απωθούσα τους πάντες από κοντά μου με μεγάλη επιτυχία και βρέθηκα στη φριχτή θέση στην οποία κανείς δεν θέλει να βρεθεί: ήμουν μόνος. Ξεκινούσα από το πρωί και συνέχιζα όλη την ημέρα καπνίζοντας τσιγαριλίκια».–Πολ

«Μου έδωσαν το πρώτο μου τσιγαριλίκι στο προαύλιο του σχολείου. Τώρα είμαι εθισμένος στην ηρωίνη και μόλις τελείωσα την όγδοη απεξάρτησή μου».–Κρίστιαν

«Ο καθηγητής του σχολείου που πήγαινα, κάπνιζε τρία ή τέσσερα τσιγαριλίκια την ημέρα. Έβαλε πολλούς μαθητές να αρχίσουν να καπνίζουν τσιγαριλίκια – μαζί κι εμένα. Ο έμπορος που τον προμήθευε με πίεσε μετά να αρχίσω να κάνω χρήση ηρωίνης, πράγμα που έκανα χωρίς αντίσταση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ένιωθα ότι η συνείδησή μου ήταν κιόλας νεκρή». –Βερονίκ